INWENTARYZACJA NA PODSTAWIE OBOWIĄZUJĄCYCH PRZEPISÓW
Inwentaryzacja jest to przeprowadzenie czynności , pozwalających ustalić rzeczywisty stan składników majątku. Czynności te zostały uregulowane w Ustawie o rachunkowości oraz rozporządzeniu w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, a mają zastosowanie do podmiotów prowadzących tego rodzaju ewidencję podatkową.
Powinność taka spoczywa również na osobach, które mają obowiązek stosowania przyjętych zasad polityki rachunkowości (spółki handlowe, osobowe i kapitałowe).
Podstawowe zasady prowadzenia inwentaryzacji określają art. 26 i 27 Ustawy o rachunkowości i wskazują one zakres podmiotowy, metody oraz terminy, w których inwentaryzacja musi zostać przeprowadzona.
Inwentaryzacja powinna być prowadzona zgodnie z zasadami „ciągłości i ostrożności” (art. 5 i 7 Ustawy).
Składniki aktywów i pasywów zebrane w jednym wykazie stanowią tzw. inwentarz. Reguły przeprowadzania inwentaryzacji mogą zostać opracowane w wewnętrznym regulaminie, który ma zazwyczaj formę instrukcji. Natomiast wzory dokumentów obowiązujących przy sporządzaniu inwentaryzacji mogą stanowić załącznik do regulaminu.
Jednostka ma obowiązek przechowywać dokumenty sporządzone w czasie inwentaryzacji przez co najmniej 5 lat.
Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice powinny zostać wyjaśnione i rozliczone w księgach.
Ustawa przewiduje trzy metody prowadzenia inwentaryzacji: spis z natury, potwierdzenie uzgodnienie sald, a także porównanie danych z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikację składników majątkowych.