ŚRODKI TRWAŁE
Ustawa o rachunkowości za środek trwały uznaje aktywa trwałe i zrównane z nimi, o okresie używalności dłuższym niż 1 rok. Zalicza się do nich: nieruchomości – w tym grunty, budowle i budynki, lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i użytkowego. Także maszyny i urządzenia, środki transportowe i inne rzeczy, oraz ulepszenia w innych środkach trwałych, inwentarz żywy.
Generalnie środek trwały to rzeczy kompletne i zdatne do użytku – nie powinny to być przedmioty w trakcie montażu lub ulepszania. Budynek będzie środkiem trwałym, jeżeli zostanie przeznaczony np. na pomieszczenia produkcyjne bądź inne cele związane ze sprzedażą produktów lub towarów. Należy pamiętać, że do środków trwałych zalicza się również te składniki majątku, które zostały przyjęte do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości wartość początkową środka trwałego stanowi cena nabycia lub jego wytworzenia, a powiększa ją koszt ulepszenia. Cena obejmuje również inne koszty poniesione w związku z zakupem np. transport, załadunek i wyładunek, ubezpieczenia, opłaty notarialne i skarbowe. Wartością początkową rzeczy wytworzonej we własnym zakresie będzie koszt wytworzenia.
Obejmuje on także wartość składników zużytych do wytworzenia danego środka oraz wartość usług obcych takie jak: wynagrodzenia za pracę, odsetki od kredytów i prowizje.