USTAWA ORDYNACJA PODATKOWA


To ustawa uchwalona 29 sierpnia 1997 Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 regulująca polskie prawo podatkowe materialne, postępowanie podatkowe, określająca organy podatkowe i ich właściwości oraz zawierająca normy prawa skarbowego karnego.

USTAWA ORDYNACJA PODATKOWA

To ustawa uchwalona 29 sierpnia 1997 Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 regulująca polskie prawo podatkowe materialne, postępowanie podatkowe, określająca organy podatkowe i ich właściwości oraz zawierająca normy prawa skarbowego karnego.

W rzeczywistości pełni ona rolę zbioru podstawowych mechanizmów, zasad i pojęć. Zamysłem ustawodawcy przy tworzeniu ordynacji podatkowej było stworzenie regulacji prawnej, która zawierałaby jednolite dla wszystkich podatków mechanizmy i pojęcia prawne oraz zasady procedury podatkowej.

Na przykład pojęcie „podatnika” zostało jednakowo zdefiniowane we wszystkich rodzajach ustaw podatkowych (PIT, VAT).

Podobnie jest z innymi definicjami Ordynacji, pod względem pojęć i mechanizmów naliczania podatku oraz obowiązku podatkowego. Zatem dla dobrego zrozumienia prawa podatkowego niezbędne jest przede wszystkim bardzo staranne opanowanie przepisów Ordynacjo podatkowej, a w dalszej kolejności analiza poszczególnych rodzajów podatków.

Przepisy ustawy stosuje się do:

  • podatków, opłat oraz innych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego
  • opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatku i opłatach lokalnych
  • spraw z zakresu prawa podatkowego


Przepisów niniejszej ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach.